In onze tuin staat een boom… niet zomaar een boom… maar een Tutjesboom!
In Denemarken bestaat er een jarenlange traditie waarbij peuters van drie jaar een tut komen hangen in een tutjesboom. Ons leek dat ook een fijn idee!!
Als driejarige ben je geen baby meer en maak jij je klaar om op een dag naar school te gaan. Dit betekent onder meer het afstaan van de tutjes. Dit is een redelijk moeilijk moment voor de peuter, dus willen wij er een mooi ritueel van maken.
Waarom?
Ondanks dat de tut sust en de zuigbehoefte kalmeert, zijn er ook wel enkele nadelen aan verbonden. We willen met dit project kinderen met de leeftijd 2,5 en 4 jaar stimuleren om hun tut af te geven en dit om meerdere redenen:
- Tutteren zorgt voor een ruimte tussen de bovenste en onderste tanden die op latere leeftijd voor problemen kan zorgen ( open beet)
- Tutteren en ook duimzuigen kan tandontwikkeling verhinderen. Vooral het melkgebit maar later ook het definitieve gebit kunnen hiervan gevolgen ondervinden.
- De spraakontwikkeling wordt afgeremd door het tutteren. Hoe eerder deze wordt afgegeven, hoe sneller de spraak zich kan ontwikkelen. Door de open beet kan de uitspraak van bepaalde klanken, zoals de –s, misgaan.
- Kinderen die ’s nachts hun tut verliezen worden vaak wakker, wat dan weer nefast is voor de nachtrust van de ouders en voor het kind.
Concreet?
Het moment om afscheid te nemen van het tutje is daar… samen met mama of papa mag de kleuter de tutjes met een persoonlijk tekstje/brief/naam/tekening/foto… in de Tutjesboom hangen. De uil die boven in de boom woont, gaat over de tutjes waken.
Juf Greet, juf Patricia en juf Els
